ငါ႔သင္းကြဲညေန

ညီမေလးေရ
ေကာင္းကင္အျဖဴ ထည္ စာမ်က္ႏွာေပၚ
ငါဟာ
နိဒါန္းအျဖစ္ ေကြ႔ေကာက္စြာ ေရးျခစ္ခံရသူပါ။

ညီမေလးေရ
ဒါ ငါကိုယ္တိုင္ ပိုးေမြးခဲ့ ညေနခင္းပဲေပါ့
ေဖာ္ေ၀းငွက္တစ္ေကာင္လို
အေ၀းလြမ္း လြမ္းေမာမႈ ပႈျပင္းေခါင္ခိုက္ေခၚသံထဲ
ကႏာရ ေႏြတြန္ရာ ငါ့ရာသီေတြ သြန္းခ်ခဲ့။

ညီမေလးေရ
အေႏြးေထြးဆံုး အိပ္ဟန္ေဆာင္ျခင္းနဲ႔
တစ္သက္တာ ငါ့အေတြးအေခၚ မင္နီစြန္းခဲ့ေပါင္း မ်ားျပီ။

ညီမေလးေရ
ဟိုအေ၀းဆံုးအရပ္က ၀ါးလံုးကြဲေတာထ ဂီတသံ
ယံုယံုၾကည္ၾကည္ နားဆင္ဖို႔
ေရာင္နီမစိုးေသးဘူးလားကြယ္။

ညီမေလးေရ
ဒီလက္ေခ်ာင္းေတြ တြားသြားရာအရပ္ ဘာလဲကြယ့္
မွားယြင္းေနတဲ့ ေနရာ
ေနာက္ထပ္ ငါ့လက္ေခ်ာင္းေတြ ေသဆံုးရေတာ့မလား
ငါကိုယ္တိုင္ ရွင္သန္ပစ္ခ်င္ရဲ႕။

ညီမေလးေရ
ခ်စ္ဦးသူဆီ ေန၀င္ျခင္းမွာ အိပ္မက္သစ္တို႔ သယ္ေဆာင္ခြင့္ေပးပါ
အဲဒီအိပ္မက္ထဲမွာ
အနာဂတ္အားမာန္ ပါတယ္
နိဳးၾကားမႈအဟုန္ ပါတယ္
နံနက္ခင္းတစ္ခုရဲ႕ ဖူးပြင့္စ အရုဏ္အလင္းတန္းေတြ ပါတယ္
သကရာဇ္ေတြ ထမ္းပိုးမယ့္ လက္ရံုးႏွစ္ခု ပါတယ္။

ညီမေလးေရ
အခုေတာ့ငါဟာ
အလွေမြး ဖန္ေလွာင္အိမ္ထဲက ေရႊငါးတစ္ေကာင္လို
ကိုယ္ပိုင္အလွ ကိုယ္တိုင္ ခံစားခြင့္မရခဲ့သူပါ
ဒီလုိနဲ႔
ငါ့ညေနခင္းဟာ မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမာ္ဖူးခဲ့ရေပါ့။    ။

လူေဇာ္သစ္(ေသာင္းေျပာင္း၊ ၂၀၀၁ဇန္န၀ါရီလ)